پرچم افغانستان زیر گنبد نجف | روایتی از روح‌الله صالحی، زائر افغانستانی‌تبار مقیم ایران
این روز‌ها شهر نجف اشرف، حال‌وهوای خاصی دارد، خیابان‌ها پر است از زائرانی که با زبان‌ها و لهجه‌های مختلف، مقصدی مشترک دارند. در ازدحام خیابان شارع امیرالمومنین، میان پرچم‌های لبیک یا حسین، پرچم سه‌رنگ افغانستان توجهم را به خود جلب کرد.
به گزارش شهرآرانیوز؛ با دیدن پرچم افغانستان کنجکاو شدم و جلو رفتم. هفت نفر ایستاده بودند و با پرچم کشورشان عکس یادگاری می‌گرفتند؛ آرام، خسته، اما با لب‌هایی لبریز از لبخند.
روح‌الله صالحی، زائر افغانستانی‌تبار، متولد ایران، ساکن شهرستان بَرسی استان کرمان است.
او درباره مسیر ترددشان تا نجف می‌گوید:
اگر خدا قبول کنه، این پنجمین بار است که برای زیارت به عراق آمده‌ام. امسال با ماشین خودمان تا مرز شلمچه آمدیم. خداروشکر در مسیر مشکلی نبود، واقعاً راحت‌تر از سال‌های قبل به نجف رسیدیم.
روح‌الله در ادامه می‌گوید: با اینکه ما کارت آمایش داریم و گذرنامه زیارت می‌گیریم، امسال هیچ فرقی بین ما و زائران ایرانی وجود ندارد. وسط جمعیت ایستادیم، عین بقیه. نه معطلی، نه نگاه متفاوت.»
روح‌الله اشاره‌ای به سال‌های قبل کرد و با گلایه‌ای کوتاه گفت: سال پیش، با وجود ویزای قانونی، گاهی مانع تردد می‌شدند. می‌پرسیدن چرا به این مرز آمدید؟ انگار قانونی بودن ما را باور نداشتند. اما امسال، همه‌چیز تغییر کرد؛ با احترام و آرامش.»
از او درباره دیگر زائران افغانستانی پرسیدم و گفت که هنوز کسی را در مسیر ندیده، چون دیشب تازه رسیده‌اند، اما می‌داند که مثل هر سال، افغانستانی‌های زیادی برای زیارت و پیاده‌روی اربعین می‌آیند.
این زائر افغانستانی در ادامه می‌گوید: امام حسین مال همه است. اینجا کسی نمی‌پرسد، اهل کجایی. نه در خدمت‌رسانی، نه در پذیرایی، نه در نگاه‌ها. خدمات برای زائران افغانستانی، ایرانی و دیگران یکی است.»
او در ادامه از زیارت‌های گذشته‌اش می‌گوید، از تفاوت حال‌وهوای زیارتی که با سختی آمده با زیارتی که حالا آسان‌تر است: «دفعه‌های اول که آمدیم با سختی زیادی همراه بود. ولی همین سختی، زیارت را برایمان شیرین‌تر کرد. به نظرم هرچه سختی بکشی، دل بیشتر می‌لرزد. الان که راحت‌تر میاییم، آرامش داریم، ولی آن درک عمیق‌تر است.»
در آن شلوغی، در دل جمعیتی که هیچ‌کس از دیگری نمی‌پرسید اهل کجایی، روح‌الله ایستاده بود، با پرچم کشور مادری‌اش. گفت‌و‌گو که تمام شد، از من خواست دعای‌شان کنم. دعا برای همه مهاجرانی که با دل شکسته، از وطنِ دور آمده‌اند تا زیر سایه حرم، دلشان را آرام کنند.
زائران نجف پرچم‌های رنگارنگی به دست دارند نه برای اینکه بگویند ما فرق داریم برای اینکه یادآوری کنند، اهل بیت مرز ندارند.
دیدگاه های ارسال شده توسط شما، پس از تائید توسط شهرآرانیوز در سایت منتشر خواهد شد.
نظراتی که حاوی توهین و افترا باشد منتشر نخواهد شد.
